برای کسانی که مثل من پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، وارد بانک می‌شوند می‌توانم بگویم که تازه‌، وارد دانشگاه اصلی خواهند شد. آشنایی با خیلی از اصناف، بازرگانی شرکت‌ها، بعضی سازمان‌های دولتی، چالش‌های صاحبان کسب‌وکار و شنیدن تجربیات مشتریان در مسائل مختلف فقط گوشه‌ای از یادگیری در دانشگاه بانک است.

در این دوران، سازمان‌هایی می‌توانند به حیات خود ادامه دهند که چابک، خلاق و پیشرو باشند و سازمان‌هایی چابک و خلاق هستند که به سرمایه‌های طلایی خودشان یعنی سرمایه انسانی اهمیت دهند و با توجه نیازهای مختلف سرمایه‌های انسانی، انگیزه‌های او را برای پیشرفت و خلاقیت زنده نگه دارند؛ سامان یکی از همین سازمان‌ها است. 

امروز، بعد از دو سال کار در بانک سامان مطمئنم سفینه فضایی مناسبی برای تحقق‌بخشیدن به رؤیاهایم انتخاب کرده‌ام؛ سفینه‌ای با محیطی صمیمی و هم‌سفرانی با دانش و با سکان‌دارانی هوشمند و درعین‌حال جوان که هم سفینه را در جهت درست سازمانی هدایت می‌کنند و هم به فکر آرامش و آسایش هم‌سفران خود هستند.

دوران دانشجویی، تصورم از بانک این‌طوری بود: «چهارتا کارمند کت‌شلواری بچه‌مثبت که دور هم نشسته‌اند و نه خلاقیتی دارند و نه شاد و راضی هستند» اما چرخ روزگار چرخید و استخدام بانک سامان شدم. از همان برخورد اولیه پی بردم که تصورم به‌کلی اشتباه بود؛ در بانک سامان، دوستانی شاد، خلاق، بااخلاق و بامعرفت پیدا کردم که نظیرشان اگر نگویم نایاب ولی کمیاب است.