ذخایر الزامی به وجوهی اطلاق می‌شود که بانک‌ها موظف هستند به‌صورت نقدی یا در حساب‌های خود در بانک مرکزی نگهداری کنند. این وجوه به‌عنوان یک نسبت مشخص از سپرده‌های مشتریان تعیین می‌شود و هدف آن حفظ ثبات مالی و کنترل نقدینگی در سیستم بانکی است. این نسبت بسته به سیاست‌های پولی بانک مرکزی و شرایط اقتصادی ممکن است تغییر کند. به‌طورکلی، هر چه این نسبت بالاتر باشد، بانک‌ها باید وجوه بیشتری را به‌عنوان ذخایر الزامی نگهداری کنند و درنتیجه، توانایی وام‌دهی آن‌ها کاهش می‌یابد.

مزایای مؤثر در کسب‌وکار

• پشتیبانی از سیستم بانکی: ذخایر الزامی به بانک‌ها کمک می‌کند تا در مواقع اضطراری یا بحران‌های مالی، نقدینگی کافی داشته باشند.
• کنترل نقدینگی: این ذخایر به بانک مرکزی اجازه می‌دهد تا بر میزان نقدینگی در بازار نظارت داشته باشد و از نوسانات شدید جلوگیری کند.
• حفاظت از سپرده‌گذاران: با نگهداری ذخایر الزامی، بانک‌ها می‌توانند اطمینان دهند که در صورت درخواست برداشت از سوی سپرده‌گذاران، توانایی پرداخت را دارند.

گروه‌های مشتری مرتبط:

• سپرده‌گذاران حقیقی
• کسب‌وکارهایی که به وام‌های بانکی متکی هستند
• مؤسسات مالی

محصولات مرتبط:

• حساب‌های پس‌انداز
• حساب‌های جاری
• گواهی‌های تمکن مالی