نسبت کفایت سرمایه (Capital Adequacy Ratio - CAR) معیاری است که نشاندهنده توانایی یک بانک در پوشش دادن ریسکهای مالی و اعتباری خود با استفاده از سرمایهاش است. این نسبت بهعنوان یک ابزار کلیدی برای ارزیابی سلامت مالی بانکها و مؤسسات مالی استفاده میشود. همچنین نسبت کفایت سرمایه ابزاری حیاتی برای ارزیابی سلامت و پایداری بانکها است و به حفاظت از سپردهگذاران و سیستم مالی کلی کمک میکند. بر اساس مقررات بازل، بانکها باید نسبت کفایت سرمایهای حداقلی را رعایت کنند. این نسبت معمولاً بین 8% تا 12% تعیین میشود، اما ممکن است بسته به نوع بانک و شرایط اقتصادی متفاوت باشد.
فرمول محاسبه
نسبت کفایت سرمایه بهصورت زیر محاسبه میشود:
نسبت کفایت سرمایه=سرمایه بانک داراییهای وزنی ریسک×100 نسبت کفایت سرمایه=داراییهای وزنی ریسک سرمایه بانک×100
سرمایه بانک: شامل سرمایه اولیه و سود انباشته است.
داراییهای وزنی ریسک: مجموع داراییها که با توجه به ریسکهای مختلف وزندهی شدهاند.
اهمیت نسبت کفایت سرمایه
حفاظت از سپردهگذاران: این نسبت به بانکها کمک میکند تا در برابر زیانهای احتمالی و عدم بازپرداخت وامها محافظت کنند.
پایداری مالی: نسبت کفایت سرمایه بالا نشاندهنده پایداری مالی و توانایی بانک در مدیریت ریسکها است.
مطابقت با مقررات: بانکها موظفند نسبت کفایت سرمایه را مطابق با استانداردهای بینالمللی مانند بازل III حفظ کنند.
گروههای مشتری مرتبط:
- سپردهگذاران حقیقی
- کسبوکارهایی که به دنبال وام هستند
- سرمایهگذاران در بازارهای مالی
محصولات مرتبط:
- حسابهای پسانداز
- محصولات سرمایهگذاری
- وامها و تسهیلات اعتباری